Thursday, January 29, 2009

निरोगी भव!

२९ जानेवारी २००९
सलोनिबाई, २ आठवडे आजारी होतो म्हणुन रजा घेतली होती तुमची। अमेरिकेत बाकी सर्व काही छान आहे. परंतु इथे आजारपण मात्र काही खूप चांगला अनुभव नाही आहे। तसा कुठे आहे म्हणा । वैद्य आणि वकील यांची पायरी न चढलेलीच बरी - होकी नाही?
इथे अरिजोना मध्ये तर आजारपण एकदमच विचित्र असते। चिकटून रहाते। मिशिगनला मी कधीच आजारी पडलो नही। परन्तु इथे आल्यापासून बारीक़ सारिक काही तरी चालू असते। हवेचा गुणधर्म असावा।
असो ...तर आठवड्यांपूर्वी घशात काहीतरी खवखवले ... परन्तु दुर्लक्ष केले। हळुहळु कॉफ सुरु झाला आणि नंतर एक दिवस अन्थरुणच धरले। मग मात्र धावपळ करून डॉक्टर कड़े पळालो. त्याने पण सुरुवातीला अरिथ्रोमायासिन दिले। त्याने काही फरक पडला नाही .... मग त्यानंतर १० दिवस आता अमोक्सिसिलिन खातो आहे। इथे अमेरिकेत लोकांची जाडी जास्त त्यामुले इथली औषधे देखिल अगदी तीव्र असतात। १०० मिलीग्राम वगैरे नाही तर चांगली ८०० मिलीग्राम। बोला आता!! त्यामुले बर्र्याचदा आपल्या भारतीय पिंडाला ते पचत नाही अगदी शब्दशः! मळमळ उलटी चक्कर झोप .... सगळे काही होते। आणि मला इतके नाही पण सोनालीला तर खूपच जास्त। असो ... तर त्या ८०० मिलीग्राम च्या गोळ्यांमुळे आता जरा बरे वाटते आहे .... थकवा आहे आणि उष्णता झाल्यामुळे घामोळ्या आल्या आहेत। परन्तु दुखणे ९०% गेले आहे।

या सर्व काळात काम मात्र चालूच राहिले। १ दिवस सूटी घेतल्यासारखे केले पण तरीही काही मीटींग्ज आणि एमैल्स इत्यादि केलेच। अमेरिकन लोकांची आरोग्याबाबत अगदीच आबाळ आहे मात्र। एक तर इथे वैद्यकीय सेवा अतीशय महाग .... इन्शुरन्स शिवाय पर्याय नाही। इन्शुरन्स म्हणजे विमा । आमच्या ३ जणांच्या कुटुम्बाच्या विम्याचा वर्षाचा हप्ता एकूण १४००० डॉलर्स आहे। पैकी आम्ही ४००० भरतो आणि कम्पनी १०००० भरते। परन्तु इतके पैसे आगावू भरून देखिल नंतर पुन्हा प्रत्येकवेळी डोक्टरकडे गेलो की को-पे म्हणुन १५ डॉलर्स अणि प्रत्येक चाचणीचे २०% पैसे आपण भरावे लगत। ही झाली पैश्याची बाजू .... सुदैवाने आपण चांगल्या कंपनी मध्ये नोकरी करतो म्हणुन आपल्याला हे परवडते. परन्तु बरेच अमेरिकन लोक वर्षाकाठी जेमतेम २०-४० हजार डॉलर्स कमावतात.... त्यांच्या कंपनीला विमा परवडेलच असे नाही. आणि विमा पुरवण्याचे कायद्याने बंधन देखिल नाही। त्यामुले औषधोपचाराशिवायच जगण्याची पाळी आलेली कित्येक कुटुम्बे आहेत । त्यात इथे फास्ट फ़ूड वगैरे गोष्टींमुळे आणि एकुणच सुखकर आयुष्यामुळे जाडीचे प्रमाण जास्त। त्यामुले अनेक रोगांना आमंत्रण मिळते. अमेरिकेत २/३ माणसे जाड आहेत आणि १/३ माणसे अति जाड आहेत। त्यामुले आरोग्य सेवांवर पण ताण येउन त्या अधिकाधिक महाग आणि गैरसोयिच्या बनत चालल्या आहेत। कुठे ही डॉक्टर कड़े गेले तर १-२ तास त्या ओफिसात वाट पाहत बसावे लगते। इमरजेंसी मध्ये तर ३-४ तास वाट पहावी लगते। आणि म्हणे इमर्जन्सी! इमर्जन्सी मध्ये इतकी वाट का ... तर इन्शुरन्स नसलेले लोक हॉस्पिटल च्या इमर्जन्सी मध्ये जातात कारण कायद्यानुसार हॉस्पिटलला उपचार करणे भाग आहे। तुमच्याकड़े पैसे आहेत की नाही याची खात्री आधी न करता उपचार करणे भाग आहे। त्यामुले गरीब लोक हॉस्पिटल मध्ये जाऊन उपचार करून घेतात अणि मग पैसे भरता आले तर भरतात, नाही तर भांडत बसतात। त्यामुले इमर्जन्सी मध्ये नेहेमीच गर्दी असते। बर तुम्ही गरीब नसलात तरी सोपे नाही। इथे डोक्टरांनी पण आरोग्य सेवेचा बाजार मांडला आहे। त्यामधिल सेवा निघून गेली आहे आणि डॉक्टर पेशंट मध्ये फक्त व्यवहार राहिला आहे। त्यामुले फसवणुक सर्रास चलते। आणि बर्याचदा पैसे गेल्याचे दुख्ख नसते। परन्तु आपल्या आरोग्याचा खेळ होऊ नये अशी इच्छा।
ओबामा प्रेसीडेंट झाल्यानंतर काही आशा पल्लवित जरूर झाल्या आहेत। सरकार शक्यतो या विषयात पडू इच्छित नाही। इथली धाटनीच अशी आहे की फुकट गोष्टींचा या सर्वाना तिटकारा आहे। त्यांच्या मते ज्याने त्याने आपली भाकरी कमावावी आणि खावी। आणि हे अतीशय स्तुत्य आहे। फक्त त्याचा इतका अतिरेक ही नको की समाजातील दुर्बल घटक अगदीच मागे राहतील....
असो .... आज इतके पुरे।
सल्लू तुला एक सांगायचे च राहिले... ओबामा नावाचा माणूस अमेरिकेत प्रेसीडेंट (अध्यक्ष) झाला आहे। It is very exiting for the USA and the world. परन्तु त्याबद्दल नंतर पुन्हा!

No comments: