Sunday, March 28, 2010

मामाची फिनिक्सवारी

सलोनीराणी

 

बऱ्याच दिवसांनंतर लिहायला घेतले आहे. दिसामाजी सोडा .. महिन्यामाजी सुद्धा काहीतरी लिहित जावे असे म्हणायला सुद्धा जागा ठेवली नाही असे लोकांनी म्हणु नये म्हणुन आज लिहायला घेतले. तसे पण काहीतरी लिहिण्यात मला स्वारस्य नसते म्हणुन लिहिण्यात कुचराई झाली असे म्हणायला मात्र नक्कीच जागा आहे.असो .... दुसरे काही सांगण्याआधी मागच्या काही दिवसांचा आढावा...

 

८ मार्च ला तुला पाह्यला म्हणुन मामा, मामी, आजोबा आजी आणि अथर्व खास इकडे आले. आजी आजोबा येणारच होते. वाटेत मामाकडे लंडनला १० दिवस गेले आणि मग इकडे येणार होते. मामा "गड्या आपुला गाव बरा" म्हणत भारतात चालला होता. तेव्हा तिकडे जायच्या आधी एकदा फिनिक्सासनी येऊन जावे आणि तुला पहावे असे त्याला खूप वाटु लागले. त्याच्या आयबीएम (इंडिया) च्या लोकांनी हा कायमचा परत चालला म्हणुन त्याला बराच त्रास दिला परंतु स्वारी त्यांना पुरुन उरली आणि शेवटी या सगळ्या बारदानाचं फिनिक्सभूमीवर अवतरण झालं. ओडिसीमध्ये खरे तर ८ जण जास्तीतजास्त बसु शकतात .... परंतु सिद्धोबाला अगदी भारतीय पद्धतीने डबल शीट बसवुन आम्ही नुसते घरीच नाही तर सेडोना, ग्रॅण्ड कॅनियन इत्यादी ठिकाणी देखील फिरलो. बाकी ठिकाणी नियमांचा आग्रह घरणाऱ्या तुझ्या आईला इथे मात्र पोलिसाने पकडले तर दंड भरायची तयारी होती! असा हा माहेरचा महिमा ... काय सांगु तुला. असो ...

 

अखेरिस मामा मामी अथर्व १७ तारखेला भारतात परत गेले. नऊ दिवसात देखील प्रचंड धमाल आली. एका घरात नऊ माणसे म्हणजे घर अगदी भरुन गेले होते. परंतु खरोखरीच मजा आली. एक दोनदा आमच्या शेजाऱ्याने एका गाडीत इतके लोक कसे म्हणुन भुवया उडवलेल्या दिसल्या. परंतु मी देखील भुवया उडवुन त्याला हाय म्हटले आणि गाडी गॅरेज मध्ये घातली. या अमेरिकन लोकांना फार प्रायव्हसी चे वेड. माझ्या बॉसला जेव्हा कळते की भारतातुन लोक १-२ महिन्यांसाठी येणार आहेत तेव्हा तो खुदुखुदु हसु लागतो ... आणि म्हणतो ... "आय डोण्ट थिंक दॅट इज सच अ गुड आयडिया". इथे व्यक्तीवादाचा इतका अतिरेक झाला आहे की अमेरिकेत लोकांना एकमेकांच्या सहवासातील आनंद कळेनासा झाला आहे की काय असे वाटते. आणि या बाबतीत अमेरिकन लोक अगदी खास आहेत. इतर पाश्चात्य लोक असे नाही आहेत. अगदी युरोप, लॅटिन अमेरिकेत सुद्धा लोक बऱ्यापैकी समाजप्रिय आहेत. अमेरिकेतील व्यक्तीवाद आणि प्रायव्हसीच्या कल्पना मला तरी अनैसर्गीक वाटतात. मला वाटते जसजसा बाह्य जगाशी अमेरिकेचा जास्त संबंध येईल तसतसे हे लोक सुधारतील. असो ..

 

सेडोना ग्रॅण्ड कॅनियन व्यतिरिक्त अपाचे ट्रेल, टुसॉन ला देखील गेलो. अजून जास्त दिवस असले असते तर मामा साहेबांना कॅलिफोर्निया दाखवण्याची इच्छा होती. असो .. परंतु नुसते घरात राहण्यातही मजा असते. आता फक्त आजी आजोबा आणि आपण चौघे उरलो आहोत. ते अजून सव्वा महिना असतील. बहुधा ब्राईस आणि झायॉन कॅनिअन ला जाऊ पुढच्या आठवड्यात....

 

    

1 comment:

अपर्णा said...

माहेरचा महिमा हा हा हा....:)