Saturday, July 2, 2011

पुन्हा हवाई - भाग १

सलोनीराणी,





दादाच्या स्प्रिंगब्रेक मध्ये १४ मार्च ते २१ मार्च आपण हवाईला जाऊन आलो. बाबा नुकताच भारतात कामानिमित्त जाऊन आल्यामुळे डिसेंबरमध्ये कुठेही जाता आले नव्हते. त्यामुळे एक चांगली सहल करण्याचे ठरले. अजुनही कित्येक वर्षे ठरवुन देखील "यलोस्टोन नॅशनल पार्क" किंवा माऊण्ट रशमोर चा योग जुळुन आला नाही आहे. या दोन्ही ठिकाणी जाण्यासाठी हिवाळा योग्य ऋतु नसल्यामुळे शेवटी परत एकदा हवाईलाच जाण्याचे ठरले. मागच्यावेळी हवाईला (माऊईला) गेलो तेव्हा वाटले की अजुन ३-५ दिवस तरी राहायला हवे होते. हवाईसारख्या निसर्गरम्य ठिकाणी कुठेही गेले तरीही निसर्गाचा पूर्णपणे आस्वाद घेण्यासाठी निवांतपणा हवाच. याचा प्रत्यय कोलोरॅडो आणि अलास्का सहलींमध्ये आलाच होता. त्यामुळे यावेळी ७ दिवस तरी जायचे ठरले. पैकी कवाई बेटावर ५ दिवस आणि हनलुलु आणि आणि बिग आयलंड वर प्रत्येकी १ आणि २ दिवस रहायचे ठरले.

प्रथम फिनिक्स वरुन आपण कोना या बिग आयलंडवरच्या विमानतळावर पोहोचलो. सहा तासांचा प्रवास असला तरीही हवाई ३ तास मागे असल्यामुळे तो दिवस वाया जाणार नव्हता. बिग आयलंड हे हवाईचे सर्वात मोठे बेट आहे. साधारणत: ६०-७० मैल रुंद असे हे बेट आहे. विमानतळावर उतरताना आजुबाजुला लाव्हारसामुळे करपलेले डोंगर पाहुन क्षणभर निराशाच झाली. परंतु ब बिग आयलंडचे तेच आकर्षण आहे. इथे जिवंत ज्वालामुखी आहे. असो .. परंतु ते परतीच्या प्रवासात पहाणार होतो.

विमानतळही अगदीच लहान होता. पुढचे विमान माऊई आणि तेथुन थेट कवाईचे होते. तोपर्यंत दुसऱ्या विमानाची वाट पहात थांबलो. शेवटी थोडे उशीरा परंतु आयलंड एअर चे छोटेसे विमान आले. कोना ते कवाई (लिहुई - विमानतळ) हे अंतर विमानाने जेमतेम दीड तास होते ... तेदेखील माऊईचा स्टॉप धरुन. विमान इतके छोटे होते की आम्हाला विमानात सगळीकडे वजन सारखे व्हावे अश्या पद्धतिने बसवले. इंजिन्सदेखील पंख्याची होती. विमान हवेत गेल्यावर हवाईच्या हवाई सुंदरीने खास पेरुचा रस आणि खोबऱ्याची कॉफी देऊन आमचे स्वागत केले. त्यांचा आस्वाद घेता घेता ती हवाईची माहिती देऊ लागली ते आम्ही ऐकु लागलो.

पहिल्यांदा काहुलावे बेटाबद्दल ती म्हणाली "हे बेट निर्मनुष्य आहे कारण दुसऱ्या महायुद्धात अमेरिकेने सैन्याच्या दारुगोळा प्रशिक्षणासाठी याचा वापर केला. ताज्या पाण्याच्या कमतरतेमुळे या बेटावर तशीही कमीच लोकवस्ती होती इथे. त्यामुळे हे बेट तसेही क्षेपणास्त्र चाचणी साठी चांगले होते. १९९० पासुन अनेक निदर्शनांनंतर लाइव्ह फायर ट्रेनिंग वर बंदी आणण्यात आली. परंतु एव्हाना हे बेट मनुष्यवस्ती साठी उपयुक्त राहिले नाही."

असे म्हणत असतानाच उजवीकडे मोलोकिनी नावाचे समुद्र विवर दिसले. चंद्रकोरीसारखे हे विवर खरोखरीच सुंदर आहे. इथे समुद्र अतिशय शांत असल्यामुळे बरेच प्रवासी माऊईहुन बोटीने येऊन स्नोर्केलिंग स्कुबा डायव्हिंग करतात आणि समुद्री जीवन अगदी जवळुन पाहतात.

पाहता पाहता माऊई दिसु लागले. असे वाटले की कालच इथे येऊन गेलो आहोत. माऊईवर विमान क्षणभर उतरले ... आणि तिथल्या प्रवाश्यांना घेऊन अर्ध्या तासाच्या आत आम्ही कवाई कडे प्रयाण केले. वीस मिनिटांच्या अंतरावर डावीकडे प्रथम लनाई बेट दिसले. लनाई हे हवाईमधील अगदीच अनटच्ड बेट असल्यामुळे इथे खुपच महागडी रिसॉर्ट्स आहेत की जी अतिश्रीमंतांनाच परवडतात. इथली लोकसंख्या जेमतेम ७  हजार आहे आणि हवाईची मुळ संस्कृती इथे टिकुन आहे - इति हवाई सुंदरी! अरे हो ... आणि इथेच डोल कंपनीची अननसाची भलीमोठी शेती देखील आहे.

लनाईनंतर उजवीकडे लगेच मोलोकाई देखील होते परंतु दिसले नाही. मोलोकाईवर हवाईमधील एका वसाहतीमध्ये पूर्वी वेगळे केलेल्या कुष्ठरोग्यांना ठेवले जाई. अजुनही इथे सात कुष्ठरोगी आहेत. वर्षातुन फक्त एकदाच त्यांना वर्षभर पुरतील अश्या जीवनावश्यक गोष्टींचा पुरवठा केला जातो.

थोडे पुढे गेले तर परत उजवीकडे ओवाहु बेट दिसले. हनलुलु हे शहर ओवाहु बेटावरील मुख्य शहर आहे. हनलुलु ही अमेरिकेच्या सध्याच्या राष्ट्राध्यक्षांचे जन्मगाव ही हवाईची राजधानी आहे. ९५% लोकसंख्या इथेच आहे. असो परंतु इथे आपली गाडी अजुन ६ दिवसांनी येणार आहेच. त्यामुळे त्याबद्दल नंतर...

अजुन वीस मिनिटात कवाईला पोहोचलो देखील. कवाईला उतरण्याआधी वायव्य दिशेला (उत्तर-पश्चिम) नि-हाऊ हे बेट दिसले. हे बेट पर्जन्यछायेत असल्यामुळे इथले लोक १८ व्या शतकात कवाईला स्थलांतरीत झाले. त्यानंतर सिनक्लेअर आणि आज रॉबिन्सन कुटुंबिय इथे रहातात.  ते आणि अमेरिकन सैनिकतळ मिळुन १३० लोक असावेत.

लिहुई विमानतळावर उतरल्यावर भाड्याची कार घेऊन होटेलवर जाऊ लागलो. आपण कवाईच्या उत्तर भागात प्रिन्सव्हिल मध्ये राह्यचे नक्की केले होते. लिहुई दक्षिणेला असुन तिथे रोज पाऊस पडतोच असे नाही. परंतु कवाईच्या उत्तर भागात रोजच पाऊस पडत असल्यामुळे इथे अगदी हिरवेगार असते. संपुर्ण बेटावर एकच मुख्य रस्ता असल्यामुळे चुकण्याचा प्रश्नच नव्हता. ४० मिनिटात होटेलवर पोहोचलो. एव्हाना सुर्यास्त झाला होता. आपण सगळे कंटाळलो असल्यामुळे जेवण करुन झोपी गेलो.


No comments: