प्रारंभ

3० नोव्हेंबर २००८

सलोनी ! तिचा अजून जन्मही झाला नाही आहे। परन्तु भलतेच लाडिक प्रकरण होणार आहे ते यात काही संशय नाही। पाच दिवसांपूर्वी म्हणजे २५ तारखेला सोनालीची ultrasound (sonography) झाली। २० आठवड्यापर्यंत बाळाची प्राथमिक तपासणी करतात। यामध्ये ultrasound द्वारे बाळाचे सर्व अवयव आणि वाढ याचा बरयापैकी अंदाज घेता येतो । अमेरिकेत भारतासारखी कायद्यानुसार लिंगातापसणीला बंदी नसल्यामुले आम्ही टीव्ही च्या पडद्याकडे पाहत होतो। मधुनच एखादी अस्पष्ट आकृति दिसे। आणि ultrasound करणारी तन्त्रज्ञa आम्हाला बाळाचे पाय हात ह्रदय इत्यादि गोष्टी दाखवत होती। त्यातील २५% च नीट कळले। परन्तु तिला तरी आपले बाळ (गर्भावस्थेतिल) नीट दिसते आहे म्हणुन आमचा आनंद ओसंडून चालला होता। अधुनमधुन बाल लाथा मात्र भरपूर मारीत होते। जेमतेम ८-९ इंच आणि २५० ग्रामचा तो जीव! परन्तु त्याला त्याचे हृदय Liver आतडे सर्वकाही होते। बहुधा म्हणूनच १६ व्या आठवड्यानंतर Ultrasound करत असावेत। जेणेकरून बाळाच्या / गर्भाच्या आरोग्याची प्राथमिक तपासणी करता यावी। आम्ही आदल्या रात्री देवळात जाऊन देवाला प्रेमळ दम देऊन आलो होतो की या बाळाची चांगली काळजी घे म्हणून। मी तसा निश्चिंत (अथवा सोनालीच्या लेखी निष्काळजी) होतो। परन्तु जसजसे गर्भाच्या वाढिचे आणि आरोग्याचे योग्य चित्रण पुढे येऊ लागले तसतसे मन निश्चिंत झाले। "ओ.के. तुम्हाला गर्भाचे लिंग जानूं घ्यायचे आहे का? " मागील ४ महिन्यांची उत्कंठा ओसंडून चालली होती। मी आणि सोनालीने प्रश्न पूर्ण व्हायच्या आताच होकार दर्शविला। त्या तन्त्रज्ञ बाईने एक मंदा स्मित करीत बाळाचा तपास पुन्हा चालू केला। बराच वेळ हात पाय डोके यांच्या अस्पष्ट आकृत्या येत राहिल्या। शेवटी ५-१० मिनीटांनंतर तिने टीव्ही वरचे चित्र स्थिर केले। आणि कुठले तरी ३ बारीक ठीपकेवाजा रेशांकडे एक बाण काढून टाइप केले .... "Congratulations! I am a Girl."

आणि त्याबरोबरच आमचे शिक्कामोर्तब झाले की बाळाचे नाव सलोनिच असणार आहे!