कार्ल राबेडेरची कहाणी

सलोनीराणी

 

मिनयानव्हिल ही माझी अतिशय आवडती अशी एक आर्थिक विषयावर अतिशय प्रबोधक माहिती देणारी वेबसाईट आहे. आज तिथे एक वेगळीच बातमी वाचली. त्याबद्दल थोडे...

 

गोष्ट अगदी म्हणजे अगदी नवीन आहे. कार्ल राबेडेर हा एक ४७ वर्षांचा बर्यापैकी सधन माणुस. ऑस्ट्रीया या देशाचा रहिवाशी. मागच्या काही महिन्यात तो हवाई ला गेला आणि हवाईने त्याच्यावर काय जादू केली कोण जाणे ..परंतु त्याने आणि त्याच्या बायकोने ठरवले की आपली सर्व संपत्ती दान करायची. सर्व म्हणजे स र व ... एकही पैसा शिल्लक ठेवायचा नाही. हा काही खूप अतिश्रीमंत नाही ... परंतु ३.७ मिलिअन पौंड चा धनी आहे. म्हणजे अंदाजे २७ कोटी रुपये. ३५०० चौरस फुटाचा अल्प्स पर्वतराजीमधील बंगला - त्यात जकुझी सोना अगदी टुमदार तळे देखील, काही हेक्टर्सची जमीन आणि सहा ग्लायडर्स तसेच इतर मौल्यवान वस्तु अशी पाश्चात्य देशांच्या मानाने उच्चमध्यमवर्गीय किंवा थोडेफार श्रीमंत वर्गातील हा माणुस. इतक्या पैश्यामध्ये निवृत्त होऊ शकतो.

 

परंतु हवाईने याच्या डोक्यामध्ये भलतेच वारे भरले.

 

झाले असे की तिथे त्याने पैसा अगदी मुबलक खर्च केला. परंतु त्याच्याच शब्दात सांगायचे तर त्याला असे वाटले की संपूर्ण सुटीमध्ये त्याला एकही खराखुरा माणुस अवतीभवती आढळला नाही. होटलमध्ये किंवा जिथेकुठे पैसे खर्चून राहिले तिथे सेवा पूरवणाऱ्यांच्या चेहेऱ्यावर कृत्रीम सौजन्य आणि सेवा घेणाऱ्यांच्या वागणुकीत मी मारे कोण अशी कृत्रीमता आढळली. अर्थात त्यात फार काही चूक आहे असे मी स्वत: म्हणणार नाही. कारण जगरहाटीच तशी आहे.

 

परंतु मुख्य मुद्दा असा की कार्लला त्यानिमित्ताने हे प्रकर्षाने जाणवले की तो त्याच्या जीवनचक्राचा गुलाम झाला होता. आणि जगणेच विसरला होता. पैश्याच्या मागे धावता धावता खऱ्या आत्मिक आनंदाला पारखा झाला होता. हे ओळखणे महत्वाचे ! कधी कुठे असे आपण चक्रात अडकले जातो कळत नाही. परंतु मला खरोखरीच असे वाटते की तु याचा जरुर विचार करावा आणि त्यानुसार आयुष्यातील निर्णय घ्यावेत.

 

कार्ल ने त्याची सर्व संपत्ती विकत आणली आहे. ग्लायडर्स विकली गेली आहेत. घर विकतो आहे ... ८७ पौंडाची २२००० तिकिटे विकुन त्यातुन एक लॉटरी पद्धतीचे तिकिट काढणार आहे आणि त्या माणसाला घर मिळेल. आणि मग आलेल्या त्या पैश्यातुन आशिया आणि लॅटिन अमेरिकेतील गरिबांसाठी लहान स्वरुपातील कर्जे पुरवणारी धर्मादाय संस्था कार्ल चालवणार आहे.

 

पाश्च्यात्य जगातील कार्ल हे पहिले किंवा शेवटचे उदाहरण नव्हे. बिल गेट्स (२८ अब्ज), जॉर्ज सोरोस (७-८ अब्ज), वॉरेन बफेट (५-७ अब्ज) इतकेच नाही तर रॉकंफेलर, कार्नेगी अशी खूप मोठी परंपरा आहे दानशूर लोकांची.

 

आपण अमेरिकेचा भोगवादी म्हणुन हिणवुन उल्लेख करतो. तो काही प्रमाणात खरा आहे. परंतु हे भोगवादी लोक कमालीचे कर्मयोगी देखील आहेत. इतक्या सर्व सुखसोयी आहेत परंतु यांना भोग घ्यायला वेळच नाही आहे. सर्व सुखामागे धावता धावता सुख दूर पळुन जाते. नातेवाईक दुरावतात. खरी नाती खरे प्रेम पारखे होते. त्यामुळे ही मंडळी सर्व समाजाला देणगी देऊन टाकतात. उगाच कुठल्या करंट्या नातेवाईकांना अथवा मुलाबाळांना कशाला द्यायची असा विचार करुन. अर्थात सर्वच असे नसतात. केवळ समाजाचे भले व्हावे म्हणुन मदत करणारेही अनेक असतात. मला वाटते आपण त्यातली चांगली बाजु पहावी - की अशी दानशूरता इथे आहे. अशी कर्मशक्ती इथे आहे. आणि अशी विवेकी विचारशक्तीही इथे आहे. प्रमाण कमी जास्त असेल. लोक वाद घालतील. परंतु आपण चांगल्याला आयुष्यात पहावे आणि त्याचा ध्यास धरावा.